پیانو

از بچگی آرزوم بود که نوازنده‌ی پیانو بشم. چشمامو می‌بستم و انگشتامو ناشیانه روی کلاویه‌ها میذاشتم، تصور می‌کردم دارم اجرا می‌کنم. بعد از کار‌کردن با چندتا معلم پیانو، بالاخره معلمی رو پیدا کردم که راه رو بهم  نشون داد و تشویقم کرد که ادامه بدم. خانواده‌ام موافق نبودن که توی دانشگاه موسیقی بخونم، فیزیک خوندم، اما بعد از یه سال انصراف دادم. بعد، وارد رشته‌ی موسیقی شدم. از وقتی تدریس رو شروع کردم همه‌ی تلاشمو می‌کنم تا مثل همون معلم، به شاگردام کمک کنم که بهترین خودشون باشن. الان، چشمامو می‌بندم و آرزو می‌کنم که اجرای هنرجوهامو ببینم.