ریاضی

از کودکی برام فهمیدن آدم‌‌ها اولویت اول بوده‌ و از همون وقت‌ها بود که یواش‌یواش متوجه شدم بخش بزرگی از فهمیدن آدم‌ها به فهمیدن مسائلی که باهاش مواجه میشن مربوطه؛ به اینکه چطوری مسائل‌شون را حل می‌کنند و اینکه چطوری با حل این مسائل دنیا را تغییر می‌دهند. برای کسی که تا این حد کنجکاو فهمیدن مسائل و راه‌حل‌هاست، عجیب نیست که سر اولین پیچ زندگی، سُر بخوره توی دریای بی‌پایانی به اسم ریاضی. من سُر خوردم توی دریای ریاضی و فرو رفتم و فرورفتم. و آغوش ریاضی این‌قدر عمیق بود که هر بار تسکین سرگردانی‌ها و کنجکاوی‌‌های من باشه. این‌طور شد که زندگیم در ریاضیات حل شد. در دبیرستان و دانشگاه ریاضی خوندم و توی ریاضیات دکتری گرفتم ولی هنوز هم خودم را شاگرد ریاضیات می‌دونم.  در طول دوران تحصیلم، به خصوص سال‌های ابتدایی، دبیرستان و دانشگاه بار‌ها پیش اومد که نیاز به کمک داشتم. بارها به بن‌بست خوردم و نیاز داشتم معلمی، راهنمایی، کسی دستم را بگیره و با هم از اون بن‌بست لعنتی خارج بشیم و کسی نبود و کسی که باید باشه نبود. این شد که سعی کردم خودم همون همراه و معلمی بشم که بهش نیاز داشتم و نبود.