شطرنج

سلام. من معصومه ایران‌منش، ۴۲ ساله هستم. در کرمان زیبا، شهری کویری درجنوب شرق کشور متولد شدم و در ۲۲ سالگی به پایتخت آمدم.  

۹ ساله که بودم خواهر و برادر بزرگم با یک صفحه کوچک، شطرنج بازی می‌کردن و من بالای سرشون نگاه می کردم، با همین نگاه کردن عاشق شطرنج شدم و تا حدودی یاد گرفتم. برادرم که علاقه مرا دید، بازی را به من آموزش داد. سالها با برادرم بازی می‌کردم و ازش می‌باختم تا این‌که یاد گرفتم که بهتر بازی کنم و بتوانم ببرم. 

دوران راهنمایی در تیم مدرسه بودم و بعد  از چند سالی که بازی نکرده بودم، در یک روز بهاری، زمانی‌که هجده سال داشتم، از راه‌روی دانشگاه رد می شدم که اطلاعیه‌ای در تابلوی بولتن دانشکده توجهم رو جلب کرد، نوشته بود کسانی که شطرنج بلد هستن به واحد تربیت‌بدنی مراجعه کنند. من هم رفتم و یک تست دادم و مربی از بازی من خوششون اومد. از اون روز مسیر زندگی من با شطرنج عجین شد. همچنان فرصتها و اتفاقات جالب که یک ریشه شطرنجی دارند در زندگی من به وقوع می پیوندند و روز به روز عشق و علاقه مرا به این رشته و تدریس این رشته بیشتر می کنند.